ania mru mru
sobota, 4 października 2014
niedziela, 21 września 2014
środa, 17 września 2014
czwartek, 6 marca 2014
piątek, 21 lutego 2014
czwartek, 20 lutego 2014
stacje benzynowe w Kijowie przestały działać
to przerażające, że ja szukam sobie przepisu na pieczone ziemniaki, a na ulicę Lwowa wychodzi Natalia, która z ukraińskim akcentem mówi, że kocha swoje miasto i dlatego wraz z innymi studentami wyszła je uporządkować po nocnych zajściach
piątek, 14 lutego 2014
sobota, 12 października 2013
czwartek, 10 października 2013
poniedziałek, 23 września 2013
wtorek, 17 września 2013
poniedziałek, 16 września 2013
policzki od Bourjois
jesienią kupię sobie rękawiczki w kolorach liści i będę
miała na imię Autumn. [na pewno wyrosną jej kręcone rude włosy] chciałabym
biegać w sweterkach koloru słoneczników i być taka chuda jak zasuszone w
książkach koniczyny
muszę wyjść z domu, bo kurzę się jak książki, których od
dawna nie czytam. choćby po róż na policzki od Bourjois albo usiądę pod śliwką
i je policzę. albo wezmę gaję i anioła, moją najnowszą bajkę i poczytam na
łóżku
herbatki z żurawiną?
-
herbatki z żurawiną? - spytał, sięgając po puszkę z rumowymi ciastkami.
kuchnię od pokoju dzielił tylko wykuty w ścianie łuk, w którym znajdował się drewniany drążek. pięła się po nim trzykrotka, przewiązana błękitnymi wstążkami. przy suficie tańczyły motyle. pod łukiem znajdowała się kanapa, na której Jula oglądała telewizję.
- Jula! - zawołał, wychylając się zza kuchni
- Julka...
Jula siedziała na kanapie, opierając przedramiona na kolanach. jej dłonie zwisały bezwładnie, a jasna grzywka spadała na zapłakane oczy.
- słoniki, które są nieszczęśliwe umierają - powiedziała, patrząc na Bestię pustymi, spopielałymi oczami
- Julka...
kuchnię od pokoju dzielił tylko wykuty w ścianie łuk, w którym znajdował się drewniany drążek. pięła się po nim trzykrotka, przewiązana błękitnymi wstążkami. przy suficie tańczyły motyle. pod łukiem znajdowała się kanapa, na której Jula oglądała telewizję.
- Jula! - zawołał, wychylając się zza kuchni
- Julka...
Jula siedziała na kanapie, opierając przedramiona na kolanach. jej dłonie zwisały bezwładnie, a jasna grzywka spadała na zapłakane oczy.
- słoniki, które są nieszczęśliwe umierają - powiedziała, patrząc na Bestię pustymi, spopielałymi oczami
- Julka...
rzęsy mi parzy
tęsknię z brzegu papierowego kubka, w którym piję kawę na brzeg Twojego, ze Starego Miasta na Kozanów
sobota, 14 września 2013
czwartek, 12 września 2013
piątek, 6 września 2013
po kryształowej nocy
siedzieliśmy
skuleni pod oknami. w brudnych szybach odbijały się szare mury sąsiednich
kamienic. tylko te szyby, przez które docierały cienkie smugi światła, różniły
ten dzień od tych po kryształowej nocy. na schodach mogły leżeć tylko
kryształki łez. moich i jego
za szklanymi drzwiami na betonowych schodach siedziały dwie kobiety przytulone do siebie. pamiętam, że jedna z nich miała długą kremową sukienkę w drobne kwiaty.
milczeliśmy. każdy cichy szmer, każdy podmuch wiatru wywoływał w nas coraz większy strach.
pod oknem stała wyblakła żółta ławka. siedział na niej i milczał, zwrócony w moją stronę. ja siedziałam na krańcu drewnianych schodów, które prowadziły na strych.
patrzyłam na niego. chciałam zapamiętać jego jasną grzywkę, jego mądre oczy. bał się. bardzo się bał. nie próbował nawet udawać, że jest inaczej. wiedział, że niczego nie musi przede mną ukrywać, bo znam prawdę. siedział bez ruchu. zgarbiony i nieobecny. ale każdy cichy szept wyrywał go z zamyślenia. był niepewny każdej sekundy, w przeciwieństwie do mnie. ja czułam niewyjaśniony spokój, byłam pewna, co nastąpi.
przechyliłam się w jego stronę i mocno ścisnęłam jego dłoń. patrzył na mnie przestraszonymi, spopielałymi oczami. mówiłam:
- przeżyjemy.
- ty przeżyjesz.
patrzył na mnie, jakbym wyjawiła mu tajemnicę. jakbym była wróżką, która posiada sztukę czytania w czarodziejskiej kuli. jego oczy wypełnione były łzami
za szklanymi drzwiami na betonowych schodach siedziały dwie kobiety przytulone do siebie. pamiętam, że jedna z nich miała długą kremową sukienkę w drobne kwiaty.
milczeliśmy. każdy cichy szmer, każdy podmuch wiatru wywoływał w nas coraz większy strach.
pod oknem stała wyblakła żółta ławka. siedział na niej i milczał, zwrócony w moją stronę. ja siedziałam na krańcu drewnianych schodów, które prowadziły na strych.
patrzyłam na niego. chciałam zapamiętać jego jasną grzywkę, jego mądre oczy. bał się. bardzo się bał. nie próbował nawet udawać, że jest inaczej. wiedział, że niczego nie musi przede mną ukrywać, bo znam prawdę. siedział bez ruchu. zgarbiony i nieobecny. ale każdy cichy szept wyrywał go z zamyślenia. był niepewny każdej sekundy, w przeciwieństwie do mnie. ja czułam niewyjaśniony spokój, byłam pewna, co nastąpi.
przechyliłam się w jego stronę i mocno ścisnęłam jego dłoń. patrzył na mnie przestraszonymi, spopielałymi oczami. mówiłam:
- przeżyjemy.
- ty przeżyjesz.
patrzył na mnie, jakbym wyjawiła mu tajemnicę. jakbym była wróżką, która posiada sztukę czytania w czarodziejskiej kuli. jego oczy wypełnione były łzami
środa, 28 sierpnia 2013
niedziela, 25 sierpnia 2013
sobota, 24 sierpnia 2013
czwartek, 22 sierpnia 2013
wtorek, 20 sierpnia 2013
poniedziałek, 19 sierpnia 2013
sobota, 17 sierpnia 2013
sobota, 10 sierpnia 2013
niedziela, 4 sierpnia 2013
środa, 24 lipca 2013
the little prayer
God, why? why I was born now? girls don't wear floral skirts, and cookies in cafe are nothing special. so?
frame
kupić ramki z surowego drewna i je ponumerować. w pierwszej umieścić: gorący, letni wieczór, mdlący zapach wanilii, rozgrzane słońcem pomidory itp. (gdyby zimą na druku kładły się ostrym cieniem liście akacji, rozpłakałabyś się. dzisiaj, gdy na miękkie kontury spadały twoje włosy, pomyślałaś: nie kocha, śledząc palcem każdy z listków i czytałaś dalej.) w drugiej pudrową różyczkę kulącą się w dłonie
poniedziałek, 22 lipca 2013
piątek, 19 lipca 2013
poniedziałek, 15 lipca 2013
the little prayer
Dear God,
thank you for Bert Stern, for the way he look.
You're genius, God. I hope, that you speak english (that you know more words, than me).
and thank you for persons, who create this website: http://www.bertsternmadman.com/ (that music is beautiful and inspire me)
thank you for Bert Stern, for the way he look.
You're genius, God. I hope, that you speak english (that you know more words, than me).
and thank you for persons, who create this website: http://www.bertsternmadman.com/ (that music is beautiful and inspire me)
Subskrybuj:
Posty (Atom)